Bajka japońska

Wielka przygoda księżniczki Kaguyi

Żyła sobie pewnego razu księżniczka Kaguya. Nie była ona zwyczajną księżniczką, ponieważ żyła w królestwie Celestia, na księżycu. Celestia była to kraina pełna magicznych i cudownych rzeczy, ale Kaguya musiała zostać w swoim pokoju w pałacu ucząc się. Jej rodzice, król i królowa mówili jej, że bycie księżniczką to bardzo poważna sprawa. Musiała uczyć się prawa księżycowego oraz historii jej ludu, aby gdy dorośnie zostać najlepszą królową.

Kaguya próbowała się koncentrować na księgach księżycowych, ale ciągle kończyło się to spoglądaniem na Ziemię. Obracający się zielono-niebieski glob był piękny i tajemniczy dla niej. Zastanawiała się jak to jest mieszkać na takiej planecie. 

Pewnej nocy miała już dość tylko patrzenia i podziwiania. 

Chciała ją zobaczyć na własne oczy. Chciała być człowiekiem na Ziemi.

Chciała takiej przygody z dala od książek i nauki. Kaguya wiedziała, że jej rodzice nigdy nie pozwoliliby na wizytę na Ziemi, więc wymknęła się cichaczem ze swojego pokoju. Pobiegła do złotych schodów i na zewnątrz. Złote światło księżyca właśnie padało na Ziemię. Kaguya znała trochę magii, więc zjechała na dól w księżycowej łódce. Wylądowała w samym środku bambusowego lasu w Japonii. 

Kaguya nie miała pojęcia jak rodzą się dzieci na ziemi, gdyż dzieci na Celestii rodzą się w inny sposób. Zasadziła więc siebie w ziemi i czekała, aż wykiełkuje jej ludzkie życie.

Chwilę później stary bezdzietny ścinacz bambusu, Taketori no Okina przechodził tamtędy. Zobaczył pęd bambusu, z którego wychodziło światło i kiedy go ściął i otworzył we wnętrzu znalazł dziecko małe jak palec. To była księżniczka Kaguya. Taketori no Okina zabrał delikatnie dziecko do swojego domu i pokazał je żonie.

Kiedy Kaguya dorosła była normalnego wzrostu. Nigdy jednak nie powiedziała jej ziemskim rodzicom skąd tak naprawdę jest. Kochała ich bardzo i starała się być dobrą córką. Bardzo lubiła poznawać nowe rzeczy takie jak jej małe miasteczko i las bambusowy, ale zdała sobie sprawę, że nie może wszędzie chodzić tam gdzie by chciała. Zawsze też trzymała głowę nisko. Nie była pewna czy jej księżycowi rodzice nie zauważą jej.

Lata mijały i Kaguya wyrosła na piękną kobietę. Była słynna w całym kraju. Mnóstwo młodych mężczyzn przybywało do jej domu, aby prosić o rękę Kaguyi.

Kaguya nie była jednak zainteresowana małżeństwem.  Z tego co zauważyła małżeństwo znaczyło to, że ktoś inny mógł powiedzieć ci, że możesz pójśc tu lub gdzie indziej. Kiedy przybyło pięciu książąt Taketori no Okina prosił Kaguyę by rozważyła ich propozycje. Martwił się, że książęta będą źli na to, że zostali odrzuceni.

"Dobrze ojcze" powiedziała Kaguya. "Dam im szansę".

Spotkała się z księćmi i każdemu dała zadanie niemożliwe do zrobienia. Powiedziała pierwszemu księciu, aby przyniósł jej legendarną miskę żebraczą Shakyamuni.

Książę nie mógł znaleźć miski, więc kupił drogą kamienną miskę i dał jej w prezencie.

"Ta miska nie świeci świętym blaskiem, jest nieprawdziwa" powiedziała Kaguya. "Może mogłabym się z tobą ożenić gdybyś był uczciwy". I Kaguya odesłała go z niczym.

Drugiemu księciu kazała znaleźć gałąź pokrytą biżuterią z mitycznej wyspy Horai. Książę nie mógł znaleźć wyspy, więc darował jej nieprawdziwą gałąź. Zobaczywszy ją wysłała go z niczym.

Trzeciemu księciu kazała znaleźć legendarną szatę z płonącego szczura. Książę nie mógł nigdzie znaleźć szczura więc podarował jej szatę kupioną na targowisku. Kaguya zaśmiała się i kazała mu odejść.

Czwartemu księciu kazała przynieść klejnot z szyi smoka. Próbował go zdobyć, ale straszna burza zawróciła go z drogi.

"Widocznie tak miało być" powiedziała księżniczka i odesłała go.

Piątemu księciu kazała znaleźć naszyjnik z muszli cowry. Książę szukał długo, ale nie mógł go nigdzie znaleźć, więc powrócił do pałacu z niczym.

"I tak nie mogłabym ożenić się z zrzędą" powiedziała Kaguya.

Księżniczka i Taketori no Okina śmiali się z książąt, że potrafilli ich tak oszukać.

Jednak następny mężczyzna, który zapukał do ich drzwi był inny niż wszyscy pozostali. Był to Mikado, cesarz Japonii. Kiedy Kaguya otworzyła drzwi, Mikado był olśniony niesamowitym pięknem i blaskiem wychodzącym z wewnątrz. 

"Czy to ty jesteś Kaguya?" zapytał Mikado.

Kaguya schyliła głowę. Wiedziała kim jest Mikado i nie chciała być niegrzeczna. "Tak to ja".

"Okrutna kobieta w samej rzeczy. Słyszałem, że swoich zlotników wysyłasz po niemożliwe do zdobycia rzeczy, a potem śmiejesz się z nich kiedy przegrywają"

"Oczy Kaguyi zatańczyły "Może..."

Mikado uśmiechnął się. "Jakie interesujące. Mogę zapytać dlaczego?"

"Ponieważ nie chcę wyjśc za mąż" odpowiedziała Kaguya. "Chcę raczej przeżywać przygody, niż zostać w domu z mężem".

Mikado popatrzył myśląco. "Więc dlatego? Wiesz ja też nie chcę jeszcze się żenić. Ale cesarz powinien to zrobić. W efekcie" powiedział "po to właśnie przyszedłem. Może tak jak moi poprzednicy nie zdobędę tych rzeczy i nie będę musiec się żenic".

Kaguya nagle wpadła na pomysł. "Może moglibyśmy razem przeżyć jakąś przygodę? Ludzie pomyśleliby, że próbujesz mnie uwieść i nie mielibyśmy nikogo kto zmuszałyby nas do małżeństwa, choć przez chwilę".

"To wspaniały pomysł" powiedział Mikado. "Gdzie chciałabyś pojechać?"

"Wszędzie" wykrzyknęła Kaguya.

Podróż była tym o czym marzyła Kaguya. W końcu mogła odwiedzić wszystkie te miejsca, które widziała z księżyca - ogromne miasta, wielkie rzeki, lasy i w końcu góry.

Szczyt Fudżi był największą górą w cesarstwie. Kiedy stanęli na jego szczycie Kaguya patrzyła na ziemię pod jej stopami, a Mikado popatrzył na księżyc.

"Jesteśmy tu tak blisko księżyca" powiedział "Widzę tam nawet wszystkie kratery". Nagle wykrzyknął "Ktoś tam jest? Co się dzieje?"

Kaguya odwróciła się i zobaczyła swoich rodziców i kilku  strażników z Celestii jadących w dół na księżycowej łódce.

Kaguya  wiedziała, że musieli ją spostrzeć ponieważ wspieła się tak wysoko. Szybko odwróciła się do Mikado i opowiedziała mu całą swoją historię.

Mikado bardzo się zdziwił. "Jesteś z księżyca?"

Rodzice Kaguyi wyszli z belki księżycowej i wyglądali na bardzo zdenerwowanych.

"Kaguya, czas do domu" powiedziała jej matka. "Wszyscy bardzo się martwiliśmy".

"Należysz do Celestii" powiedział ojciec.

Pomimo tego, że była smutna wiedziała, że mieli rację.

"W końcu zobaczyłam wszystko. Dziękuję Ci" powiedziała do Mikado. "Możemy zostać przyjaciółmi. Będę pisać do ciebie listy i wysyłać je tą księżycową łódką".

"Ale jak ja będę tobie wysyłać listy?"

"Przynieś listy tutaj i spal je" powiedziała Kaguya. "Dym wzniesie się do księżyca, a ja będę wiedzieć co litery znaczą."

Weszła do łódki księżycowej i popłynęła w niebo machając na pożegnanie przyjacielowi.

Kaguya i Mikado pisali do siebie cały czas. Wszyscy w cesarstwie wiedzieli, że dym na szczycie góry Fidżi znaczy, że cesarz i jego najlepsza przyjaciółka są w kontakcie.

Kaguya znała swoje miejsce na księżycu i kochała swój dom, ale w jej sercu zawsze było miejsce na wspomnienie z jej największej przygody, pobycie na ziemi.

"Princess Kaguya. Great adventure". from "Fantastic tales for fearless girls" by Anita Ganeri and Samantha Newman.

#bajka#japonia#wielka#przygoda#księżniczka